duygusel: Harun Havruoğlu

Şubatın ağzı bozuk rüzgârları

Üstümüze geliyordu
Şubatın ağzı bozuk rüzgârları

Takvimleri değiştire değiştire
yürüdük
İnsandan
insana
Binalar kendine boyarken bizi
Habersizdik küçük göğümüzün altında
Şehir oldu çocukluğumuz
Z e h i r o l d u

Her yeni şey eskiydi aslında
Ama hiçbir şey söylemiyordu
Suretleri
ovalar dolusu topraktan ademlerin
Ve biz kara trenlerin kirlettiği raylarda
Ü ş ü y o r d u k
Sükûnet gibi kimsesiz
Ve düğün kadar kırmızıyken

Yokluğa boğulmuş pencerelerden
Üstümüze gelirdi
Şubatın ağzı bozuk rüzgârları
Yüzümüzden ayrıldık bu yüzden
Gülüşleri silah gibiydi
Bir kadının saflığı titriyordu kendi
Gözlerinde
Sözlerinde titriyordu kelimeler
İz bırakan sevgilerin sıcaklığından habersiz
Buzlu kahırlar dehşetinde kara ateşten
Duman gibiydik
Sel gibi bulanık
Ateş balesi yüreğimiz
Kapıdan kapıya yokluğun
Tut elimi cefakarım

Harun Yavrruoğlu 2003

duygusel

1 Haziran 2010 Salı

Harun Havruoğlu

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Hakkımda

Blog Arşivi